Vandaag vertrekt de Amerikaanse president Trump voor een 12-daagse reis naar Azië, waar hij aan maar liefst vijf landen – China, Vietnam, Zuid-Korea, Japan en de Filipijnen – een officieel staatsbezoek brengt. Naast de kwestie Noord-Korea, zal handel hoog op de agenda staan. Met name in China – en in mindere mate ook Japan en Zuid-Korea – wordt hardop afgevraagd met welke boodschap Trump zal komen, want dat is hoogst onduidelijk. De Amerikaanse president – die er trots op gaat onvoorspelbaar te zijn – heeft meermalen hard uitgehaald naar sommige Aziatische landen voor het handelsoverschot dat zij hebben met Amerika. Zo noemde hij deze week nog het verschil op de handelsbalans tussen China en Amerika ‘beschamend’, en vaardigde vorige week importheffingen uit op bepaalde aluminiumproducten uit dat land. Maar aan de andere kant noemde hij onlangs president Xi een ‘persoonlijke vriend’ en feliciteerde hem uitgebreid met zijn hernieuwde benoeming als leider van China.
Vandaag bezoekt Trumps handelsminister Wilbur Ross Duitsland, voor een gesprek met zijn collega Brigitte Zypries. Hoog op de agenda staan maatregelen tegen de staalindustrie in de EU, en dreigende straffen tegen Duitse staalproducenten in het bijzonder. Waar draait dit beginnende conflict precies om? De Duitse editie van Huffington Post publiceert daarover vandaag een heldere analyse, met de veelzeggende titel “Trumps handels-demagoog Wilbur Ross zoekt conflict met Duitsland”.
Theresa May gokte en verloor. Haar Conservative Party blijft weliswaar de grootste in het Britse parlement, maar verloor zetels en heeft daardoor niet meer de meerderheid in handen. Volgens veel politiek en economisch analisten heeft deze uitslag de kansen op een soft-Brexit vergroot. Het Verenigd Koninkrijk moet nog met de Europese Unie om tafel om de voorwaarden van een Brexit uit te onderhandelen. May is daarbij een voorstander van een zogenaamde hard-Brexit gebleken. In dit scenario worden de banden tussen de EU en de Britten helemaal doorgesneden. Voor de EU is Groot Brittannië dan gewoon één van vele buitenlanden, waarmee wel gehandeld wordt, maar waarmee verder geen additionele afspraken zijn gemaakt of verdragen zijn gesloten. De regels van de Wereldhandelsorganisatie zijn dan van toepassing. En dat zou weer kunnen betekenen dat er allerlei handelsbarrières worden opgeworpen tussen de twee economieën, bijvoorbeeld in de vorm van invoertarieven op metaalproducten. Maar na de verkiezingen van gisteren is de kans op een hard-Brexit kleiner geworden.
De Europese Unie heeft nieuwe importheffingen ingesteld voor twee staalproducten uit China en Taiwan. Het gaat om stuiklas fittingen en bepaalde RVS buizen. De zogenoemde antidumpingrechten variëren van 5,1% tot 12,1% voor de Taiwanese export en van 30,7% tot 64,9% voor de Chinese producten. Volgens de EU is er voldoende bewijs gevonden dat de specifieke staalproducten tegen dumpprijzen worden verkocht op de Europese markt.
Donald Trump heeft de Amerikaanse presidentsverkiezingen gewonnen. En dat heeft hij niet in de minste plaats te danken aan een aantal swing-states die traditioneel tot de Amerikaanse Rust Belt worden gerekend. Kiezers uit staten waar kolen en staal ooit voor grote welvaart hadden gezorgd, maar vandaag de dag te maken hebben met economisch verval, bleken uiteindelijk toch gevoelig voor Trumps economische belofte. Zoals het terugbrengen van de staalindustrie naar steden als Pittsburgh. Reikhalzend en met stijgende verbazing keek de wereldpers afgelopen nacht naar de binnendruppelende resultaten. Een voor een kleurden deze voormalige Democratische staten rood. Kiezers uit Michigan, Iowa, Wisconsin en met name Pennsylvania en Ohio zorgden voor de kritische massa die Trump nodig had om zijn overwinning over de streep te trekken. Welk economisch beleid zal Trump gaan voeren om deze gedesillusioneerde arbeiders proberen terug te betalen voor hun steun? Lees verder