Groeiende schaarste aan hoogwaardige aluminiumschroot leidt tot spannende paradox in recyclingsector
De mondiale aluminiumrecyclingmarkt lijkt in een ongekend interessante fase terecht te zijn gekomen. Waar de sector zich klaarmaakt voor forse expansie — van een marktwaarde van ongeveer $107 miljard in 2023 tot naar schatting $160 miljard in 2032 — waarschuwen insiders dat een tekort aan hoogwaardige schroot de groei kan doen afremmen.
Aluminium onderscheidt zich door zijn ‘oneindige recycleerbaarheid’ en zijn zeer lage energieverbruik (slechts ongeveer 5 % van dat van nieuw aluminium), waardoor het maatschappelijk en ecologisch een strategische troef vormt. Daarmee is het ideaal in een wereld die naar een koolstofarme industrie streeft. Automobilisten, drankproducenten en bouwbedrijven omarmen secundair aluminium steeds meer als volwaardige keuze.
Toch schuilt juist in die aantrekkelijkheid het risico. De vraag naar schone, specifieke aluminiumsoorten zoals ADC12 voor autogietstukken en 6xxx-extrusielegeringen is sterk gestegen, maar de aanbodzijde blijft achter. Wereldwijd zien we stijgende concurrentie om schroot, handelsverstoringen door tarieven, en problemen met inzameling in opkomende landen. Deze situatie drijft prijzen omhoog en zet sectoren onder druk.
Tegelijk schakelen grote traditionele producenten van nieuw aluminium zoals Hydro, Alcoa en Rio Tinto steeds vaker over op recycling, juist om kosten en CO₂-risico’s te verminderen en hun positie te versterken. Innovatie speelt ook een sleutelrol: AI-gestuurd sorteren, blockchain-traceerbaarheid en efficiënte vernieuwingen in verwerking helpen om de waarde van elke kilo schroot te maximaliseren.
Met deze dynamieken lijkt aluminiumrecycling vandaag minder een bijzaak en steeds meer een strategische noodzaak — zelfs de ruggengraat van industriële continuïteit. Maar zonder oplossingen voor het schroottekort dreigt deze groene kans om te slaan in een bottleneck: een paradox waar de sector de komende jaren mee te maken zal hebben.
Bron: www.alcircle.com