Conflict kopermijn Grasberg voorlopig nog niet voorbij
Het langlopende geschil tussen de Indonesische regering en het Amerikaanse mineralenbedrijf Freeport-McMoran over Grasberg, ’s werelds op een na grootste kopermijn, vertoont weinig tekenen van een snel einde. Dit ondanks de optimistische houding van de Indonesische overheid. Het verwarrende en tegenstrijdige mijnbouwbeleid van de Indonesische president Joko Widodo schaadt de hoop van het land op maximale benutting van zijn natuurlijke bronnen. Als Widodo niet snel van koers verandert en een verbod op de export van ruwe mineralen her-invoert, moeten de rechtbanken of de kiezers hem daartoe dwingen. De economische ontwikkeling van Indonesië hangt af van de situatie in deze sector die cruciaal is voor de toekomst van het land. Dit is de strekking van een commentaar in de Japanse krant Nikkei, ’s werelds grootste financieel dagblad.
Het het conflict over de Grasberg-mijn zorgt al tijden voor onzekerheid over het wereldwijde koperaanbod, en daarmee voor stijgende koperprijzen. In augustus stemde Freeport met tegenzin in met een wet uit 2012 die voorschrijft dat zij 51% van haar belang in de dochteronderneming die Grasberg bezit, in de afgelegen provincie Papoea, afstaat. Nu er een geschil is ontstaan over de verkoopprijs, lijkt een oplossing zonder arbitrage ver weg. Hoewel Freeport met tegenzin aanvaardt dat het nodig is zijn aandeel te verkopen om Grasberg in gebruik te houden na het verlopen van zijn huidige licentie in 2021, dringt het bedrijf er op aan om een eerlijke prijs te krijgen. Volgens een mijnbouwwet die in 2009 werd aangenomen en in 2014 werd geïmplementeerd, werd de uitvoer van ruwe mineralen verboden om de ontwikkeling van een binnenlandse raffinage- en verwerkingsindustrie te stimuleren.
Na een golf van nationalisme in het land in 2014, steunde Widodo aanvankelijk het verbod. In januari vorig jaar werd het exportverbod echter opgeheven. Toch zou het voor het land veel beter zijn de exportrestricties weer in te stellen. Op die manier wordt Freeport gedwongen te investeren in een tweede Indonesische smelter. Dat is goed voor het land, maar zou ook duidelijkheid en lange-termijn zekerheid scheppen en daarmee meer rust geven in de markt.